مازیار طاطایی، وکیل پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان اوین، از رد دومین درخواست اعاده دادرسی موکلش توسط دیوان عالی کشور خبر داد.
به گفته طاطایی، شعبه رسیدگی‌کننده بدون بررسی محتوای پرونده و بدون توجه به دفاعیات ارائه‌شده از سوی وکلا، درخواست را فاقد وجاهت قانونی دانسته و آن را رد کرده است. وی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «این نحوه رسیدگی، بدون مطالبه پرونده، شائبه بی‌توجهی به عدالت را تقویت می‌کند.»
پخشان عزیزی در تاریخ سوم مرداد ۱۴۰۳ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، به اتهام «بغی» و «عضویت در حزب کُردی مخالف نظام» به مجازات اعدام محکوم شد. این حکم در تاریخ نوزدهم دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور تأیید شد و نخستین درخواست اعاده دادرسی نیز در ششم بهمن همان سال رد گردید.
وی همچنین به اتهام «عضویت در جمعیت‌های معارض» به چهار سال حبس تعزیری محکوم شده است. عزیزی از مرداد ۱۴۰۲ در بازداشت به سر می‌برد و طی هشت ماه نخست بازجویی، از حق دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده محروم بوده است.
همزمان سه نفر از اعضای خانواده وی، شامل پدر (عزیز عزیزی)، خواهر (پرشنگ عزیزی) و داماد خانواده (حسین عباسی)، نیز به اتهام «مساعدت به مجرم» هر یک به یک سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند. این احکام در مهرماه ۱۴۰۳ تأیید شده است.
پخشان عزیزی در نامه‌ای سرگشاده که در تاریخ ۳۱ تیر ۱۴۰۳ از زندان اوین منتشر کرد، نسبت به شکنجه‌های دوران بازداشت و شرایط غیرانسانی حاکم بر سلول انفرادی ابراز نگرانی کرد. وی در این نامه همچنین به تبعیض مضاعفی که به دلیل «زن بودن» و «کُرد بودن» متحمل شده، اشاره کرده است.
