در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی با تحولات داخلی و خارجی زیادی روبرو شده که به تضعیف موقعیتش در سطح بین‌المللی منجر شده است
سیاست‌های جمهوری اسلامی در تلاش برای ایجاد و تقویت "محور مقاومت" در خاورمیانه با مشکلات جدی مواجه شده است. تحولات اخیر، از جمله چالش‌های جدی برای نفوذ ایران در سوریه و لبنان، نشان‌دهنده ضعف این استراتژی است. این ناکامی‌ها به تضعیف ظرفیت‌های ایران در منطقه و افزایش تهدیدات امنیتی منجر شده است.
رویکرد آمریکا و متحدانش نسبت به ایران از زمان خروج آمریکا از توافق هسته‌ای (برجام) در سال ۲۰۱۸ به طور چشم‌گیری تغییر کرده است. سیاست "فشار حداکثری" به جای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران، به افزایش تنش‌ها و انزوای بیشتر تهران انجامیده است. این تغییر رویکرد به نفع کشورهای رقیب ایران نیز بوده و منجر به تقویت روابط این کشورها با ایران شد.
در داخل کشور، نارضایتی‌های عمومی و اعتراضات به سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی حکومت به شدت افزایش یافته است. این نارضایتی‌ها، که ناشی از مشکلات اقتصادی و فساد سیستماتیک هستند، به چالش‌های جدی برای جمهوری اسلامی تبدیل شده و مشروعیت آن را تحت فشار قرار داده است.
سیاست‌های جمهوری اسلامی در زمینه هسته‌ای و منطقه‌ای نتوانسته‌اند به اهداف مورد نظر برسند و به جای تقویت موقعیت ایران، به انزوای بیشتر آن در عرصه بین‌المللی منجر شده‌اند. بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که این سیاست‌ها به چالش‌های جدی برای بقای نظام تبدیل شده‌اند.
به طور کلی، اوضاع کنونی ایران گویای ناکامی‌های متعدد در سیاست‌های داخلی و خارجی جمهوری اسلامی است. این ناکامی‌ها نه تنها به تضعیف موقعیت ایران در سطح منطقه و جهان منجر شده، بلکه بر چالش‌های جدی برای آینده نظام نیز تأثیرگذار است.
